تو این اتاق یه حسی هست
یه حس مبهم و غریب
تلخ ولی خوب میدونم
همه میدن دل رو فریب
تو این اتاق یه حسی هست
یه حس تنهایی تلخ
مثل نگاه آسمون
وقتی ستاره ها میرن
وقتی ستاره ها میرن
آسمون تنهاتر میشه
ولی ماه رو نمیبینه
تو تنهاییاش غرق میشه
تموم حس این اتاق
شبیه چشمای من
تلخیه این نگاه من
توی اتاق موج میزنه
شاید یادم رفته منم
یکی شبیه ماه دارم
غرق ستاره ها شدم
که اینهمه غصه دارم
شاید که حس این اتاق
باید یه کم عوض بشه
نگاهمو رنگی کنم
شاید که تلخی کم بشه
تو این اتاق یه حسی هست
یه حس سرد که مبهمه
شبیه تنهائیمه و
حس میکنم مال منه
تموم حس این اتاق
یه روز یه شب عوض میشه
کافیه تنها نباشم
شاید که دنیام رنگ بشه !
نسیم
9-7-92
قدردانی